Kamp en de eerste stagedagen
Door: Eline Vink
Blijf op de hoogte en volg Eline
20 Februari 2015 | Zuid-Afrika, Grabouw
Aangezien we afgelopen week ‘back to basic’ kamp hadden en ik maandag ben begonnen met mijn eerste stagedag, vond ik het wel leuk jullie te informeren.
Vrijdag kwamen we aan het einde van de middag aan bij het kamp, dat niet ver van mijn huis af lag.
Na een lekkere maaltijd zijn we het bos in gelopen ‘zonder zaklamp’. Lekker spannend dus…
Toen kregen we de opdracht om om de beurt een touw te pakken die tussen alle bomen zat en dit touw te volgen, van boom tot boom. Er zat steeds een minuut tussen voor de volgende mocht vertrekken. Je liep dus een heel stuk, ongeveer 10 minuten, alleen door het bos. Ik vind een bos wel spannend op een leuke manier, als ik indien het te donker wordt maar een handje van iemand mag vasthouden. Toch dacht ik: Dat doe ik wel even. Toen ik daar eenmaal liep zag ik ondanks het feit dat het een redelijk heldere avond was, vrij weinig. Er vlogen takken en andere dingen in mijn gezicht en ineens veranderde Eline in een schijtluis.
Ik begon hard te lopen, wat me werd afgeraden. Ineens hoorde ik een groepje mensen, blijkbaar hadden er een paar op elkaar gewacht. Ze leken bang. Nu bleek dat de zoon van de vrouw de area coördinator van Genadendal achter een boom stond. Dus moest ik daar even langs, terwijl ik hen angstig zag doen, heel fijn dus. Ik heb het overigens wel overleefd.
Daarna hebben we (een beetje veel) drankjes gedaan bij het kampvuur en zijn we rond half 3 gaan slapen.
Zaterdag op Valentijnsdag moesten we om 08:00 uur ontbijten en om 09:00 uur klaarstaan. Die dag hebben we heel veel spellen gedaan.
We moesten met 5 houten plankjes en 13 mensen van de ene pion naar de andere gaan. We stonden dus met vele op die plankjes en mochten niet op de grond staan. Later zijn we een in 2 teams in een zo kort mogelijke tijd een bepaald parcours moeten gaan, met klimmen en springen. Ook hebben we na de lunch een laag parcours geklommen in teams van 3 en later voor degene die wilde (ik dus ook) een klimparcours in de bomen gedaan.
Daarna hebben we levend mijnenveger gedaan en zijn we weer gaan eten. ’s Avonds hebben we een les jambe gehad met de hele groep en een aantal leraren van de HAN en begeleiders van Theewaterskloofproject.
Die avond weer gezellig wat gedronken om die dag erna weer lekker vroeg op te kunnen, wat vind ik dat altijd fijn vroeg op staan…
De laatste dag van kamp zijn we vlotten gaan bouwen en hebben we wedstrijd gehouden. Zoals bij alle spellen zat ik bij het verliezende team. Toen hebben we water in een pijp moeten doen met gaten. Dus we hadden veel vingertjes nodig.
Bij het laatste spel hebben we binnen gezeten met stoelen. Er was een stoel leeg. De begeleider van het kamp liep steeds naar ‘de lege stoel’ toe. Wij mochten verplaatsen, maar hij ging op elke lege stoel zitten die hij tegen kwam en wij moesten dat zo lang mogelijk uitstellen.
Na de lunch zijn we naar huis gegaan.
En nu over mijn projecten.
Maandag zijn we naar de crèche Kabouterland gegaan. Er zaten 24 5-jarige kinderen in de klas bij juffrouw Jenny. De klas heette de pikkewyne klas, wat pinguïnklas betekend in het Zuid-Afrikaans.
De kinderen luisterde naar de juf en zongen een hele tijd liedjes samen. De liedjes waren in het Zuid-Afrikaans en in het Engels, dat leren ze overigens allebei op de scholen en crèches. In deze groep zitten ook een aantal kinderen uit andere landen in Afrika en verstaan dus niet veel. Ook zongen ze “If you’re happy and you know it clap your hands”. Een andere variant die ze hierop zongen was “Ik you’re happy and you know it say amen”.
Ik probeerde met alle kinderen contact te maken en een glimlachje op te pikken. Toen de juffrouw even weg moest kwam een kindje naar mij toe om mijn ketting met veertjes te voelen. Ik pakte het veertje en wreef over het gezichtje. Dit vond het kindje prachtig. Binnen no time stond de halve klas om me heen om het veertje te voelen. Met mijn haren maakte ik een snor en de kinderen lagen dubbel.
Toen we later naar buiten gingen deed ik een dansje voor een kindje. Het kindje deed mij na en ook toen weer stonden ineens heel veel kindjes om me heen die mee danste. Later maakte we een kring met de kinderen en gingen we zingen en dansen. Ik probeerde de liedjes en dansjes te leren die zij deden en bedacht er andere danspasjes op die de kinderen meteen nadeden. Het was prachtig om te zien hoeveel blijdschap en enthousiasme de kinderen lieten zien. Op een gegeven moment kwam er een jongetje naar mij toe om me te vertellen dat ik ‘syn vrou’ was.
Het gaf me veel voldoening dat een meisje dat geen Engels of Zuid-Afrikaans spreekt en in het begin heel verlegen leek mij al snel dingen wilde laten zien op de speeltoestellen. Ik heb contact met haar proberen te maken door te lachen naar haar. Vanaf het moment dat een kind terug lacht blijven ze bij je en willen ze je van alles laten zien of met je knuffelen. Ze zijn erg geïnteresseerd in je en niet meer van je af te slaan. Bukken is ook geen optie want dan wordt je geplet.
Later bleek dat er drie slangen waren waar de kinderen speelden, vorige week was er al 1 gedood.
Het verbaast me hoe ze er mee omgaan. Ze waarschuwen de kinderen wel, maar in Nederland zou meteen het hele dorp worden afgesloten.
Dinsdag zijn we naar de primary school (basisschool) Dennegeur geweest. We zijn langs alle klaslokalen gelopen en bijna alle kinderen zeiden het zelfde.
‘Goodmorning teachers, goodmorning everyone. How are you today?’
Als wij dan zeiden ‘We are fine, thank you and how are you?’ reageerden zij weer: ‘We are fine, thank you’. En dat allemaal in koor. Sommige klassen zeiden het in het Zuid-Afrikaans. En een klas zei: “God bless you today”. Er wordt hier in Zuid-Afrika wat ik tot nu toe heb ervaren, veel meer met geloof gedaan.
Sommige meisjes wezen naar me en giechelde en zwaaiden alsof ik een of ander geweldig iemand was. Ik zag dat iemand foto’s maakte en vroeg of ik dat ook een keer mocht doen. Ze vonden het hartstikke leuk als er foto’s werden gemaakt. In Nederland mag het meestal absoluut niet in verband met ouders en privacy, maar hier vinden ze het geweldig.
Ook werd er verteld dat we de kinderen best over ons leven mochten vertellen, dat vonden de kinderen vaak leuk om te horen en zorgde voor erkenning. Ik was eigenlijk gewend dat niet te doen, omdat dit minder professioneel kan overkomen.
Die middag heb ik de eerste uitgave voor mezelf gedaan, 3 x raden wat ik kocht…
Schoenen! Toen we naar een Afrikaanse supermarkt liepen riep er een man die op een zwerver leek: "Pretty woman, walking down the street". Eerst dacht ik dat hij geld wilde, maar hij was gewoon vrolijk zoals de meeste mensen hier. Later kwam ik uit een supermarkt gelopen en zeiden een paar mensen heel rustig tegen elkaar dat er ‘fire’ was. Even later was er heel veel rook en we hebben de hele middag helicopters gezien en gehoord.
Woensdag zijn we naar de Eluxolweni crèche gegaan. Deze ligt midden in een Township en de kinderen wonen daar ook. Hier was veel meer orde dan bij Kabouterland. Het was erg schools en de juf was streng en schreeuwde wel vaker tegen de kinderen. De kinderen moesten al veel leren en kennen voor 5-jarigen. Ze leerden bijvoorbeeld tellen in 3 talen.
Een meisje zei dat ik mooi haar had. Het is zo apart om te zien hoe ze tegen me opkeken, terwijl het allemaal zo’n prachtig mooie kinderen waren.
Toen we naar buiten gingen was we weer een brand. Kinderen waren er helemaal door van slag en riepen ‘water’ en ‘helicopter’. Het was wel heftig om te zien hoe ze er door geobsedeerd raakten. Ik besefte wel dat we midden in de Township zaten en dat hun huizen in de buurt van het vuur konden zijn. Bij deze crèche heb ik ook de foto’s gemaakt. De kinderen vonden het geweldig en wilde zichzelf graag terug zien. Op een gegeven moment trokken de kinderen zo aan mijn kleren dat ze het helemaal naar onder trokken… Daar stond ik dan. De kinderen keken ietwat verbaast, maar speelden daarna gelukkig gewoon weer verder. Dat was een tikkeltje gênant…
Die middag hebben we nog vaak helikopters horen overvliegen om de brand te blussen.
Na stage merkte ik dat het water uit de kraan in het zelfde tempo eruit kwam als hoe de mensen hier zijn. Toen bleek dat we nieuw water moesten kopen. Elektriciteit koop je in de supermarkt en water ook in een winkel in het stadje. Het is een beetje hetzelfde idee als je mobiel opwaarderen.
Donderdagmiddag ben ik met een andere studente naar een boysgroup gegaan. Dit is een ‘teenage support’ groep na school, alleen voor jongens. Er is een bestaand programma van 10 bijeenkomsten na schooltijd.
We hebben eerst buiten een spel gedaan en daarna lieten we de jongens hun hand tekenen en bij elke vinger iets neerzetten. Zo stond bijvoorbeeld bij de duim wat ze leuk vonden en bij de pink wie hun voorbeeld was. Behalve de namen van artiesten, ma en pa, vonden ze het ook erg leuk de namen van hun twee begeleidsters op te schrijven bij de pink haha.
Het was wel leuk om bij de middelvinger te zien wat hun dromen waren.
Die avond hebben we met de groep een surpriseparty gegeven voor Lisa die 21 werd. En zijn we met de groep voor het eerst naar een café gegaan in Grabouw. Het was niet erg druk, maar met ons erbij wel. En het was weer een erg gezellige en late avond.
Tot de volgende!
Liefs van Eline
-
20 Februari 2015 - 16:59
Miep:
Hoi Eline,
Het is echt meegenieten hoor!
Mooie foto's ook op FB.
Leuk om je verhalen te lezen!
Leuk ook om je tijdens de carnaval op de vrijthof te zien via skype, heb je toch nog n beetje kunnen meegenieten!
Groetjes van ons allemaal! -
20 Februari 2015 - 17:15
Mamma Marjon:
Hoi Sjattie,
Heerlijk om alles te lezen wat je allemaal meemaakt en hoe je de dingen ervaart.
Ik zou ze niet meer loslaten al die kleine schatjes,er straalt plezier van hun snoetjes af.
Hier is het zoooo koud en guur ,ik verlang echt naar de lente.
Dikke knuffel en veel plezier aankomend weekend in Kaapstad.
xxxjes van Mama -
20 Februari 2015 - 18:08
Marij:
Lieve Eline
Wat een heerlijk verhaal . Jij gaat je daar echt thuis voelen.wat leuk wat je allemaal ontdekt en meemaak.warme groetjes marij -
20 Februari 2015 - 18:26
Dominique :
Hey Eli,
Wat schrijf je het toch weer leuk.
En wat een leuke verhalen alweer.
Zoals ik hier lees, maar zeker ook na onze gesprekken via App en Telegram merk ik dat je helemaal open bloeit en geniet.
Geniet lekker van Kaapstad dit weekend en let goed op jezelf.
Ik hou van jou!
Dikke kus en knuffel!
Xx -
20 Februari 2015 - 19:04
Elly:
Hoi Eline,
Super leuk jouw verhalen te lezen, en mooie foto's te zien!
Wat kun je geweldig schrijven. Je hebt al heel wat meegemaakt!
We kijken iedere keer uit naar je geweldige ervaringen!
Dikke knuffel en veel liefs.XXX
Elly en Ruud -
20 Februari 2015 - 22:34
Miranda:
Heyyyyyy eline
Wat leuk om dit te lezen heerlijk
En je hebt het goed naar je zin zuipschuit hihi
Ik ben alweer benieuwd naar je nieuwe verhalen
En blijf je natuurlijk zowiezo volgen
Nog veel werk plezier en kijk uit voor de slangen
Groetjes miranda xxx -
20 Februari 2015 - 23:24
Ireen:
Eline, je bent fantastisch! Net een spons, die alles opneemt. Je leeft je meteen zo helemaal in. Ik vind dat geweldig en je schrijft er ook nog schitterend over. Net of wij door jouw leven daar lopen !
Geniet van al die ervaringen!
xxx Ireen. -
24 Februari 2015 - 22:22
Nazanin:
Wat leuk om te lezen dat je het leuk hebt.
Je hebt je plek gevonden ;)
De foto 's zien er vet uit!
Geniet ervan!
Op naar het volgende verhaal.
Liefs,
Nazanin
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley